Dit bericht is ingediend onder:
HOOPPAGINA HOOGTEKENINGEN,
Interviews en kolommen
John Workman & Roger Ash
Door Roger Ash
Een paar weken geleden schreef ik over hoeveel ik graag naar komische conventies ga. Ik moest me overgeven aan dat plezier in het weekend van 28 en 29 augustus toen ik de 11e jaarlijkse Baltimore Comic-Con bijwoonde. Ik ga graag naar de Baltimore Comic-Con omdat het een van de weinige shows is die zich specifiek op strips concentreert. Het is ook een speciale show voor mij, omdat ik de afgelopen twee jaar deel heb uitgemaakt van het congrespersoneel. Ik ontmoette congresorganisator Marc Nathan een aantal jaren geleden bij een DC -stripfunctie, en we raakten het af en werden snel vrienden. Vorig jaar vroeg Marc of ik de panelen voor hem zou programmeren. Ik ben het ermee eens. Ik denk dat ik het goed heb gedaan, omdat hij me dit jaar vroeg om het opnieuw te doen.
Ik realiseerde me altijd dat het samenstellen van een conventie veel werk was, maar totdat ik betrokken raakte bij de mensen in Baltimore, had ik geen idee hoeveel werk. En eerlijk gezegd, dat is echt zoals het moet zijn. Als de mensen achter de schermen hun werk doen, als conventie -gast, moet u ons niet eens opmerken. Maar als het werk van mensen zoals Marc & Shelly Nathan, Brad Tree, Andie Trahan, Randy Tischler, Chris McClelland, Steve Conley en Hyards van vrijwilligers, en deze mensen zouden moeten worden erkend. Ik was dolblij om dit jaar te leren van een nieuw lid van het congrespersoneel in Reese Aaron Nathan, het kind van Marc & Shelly, dat slechts twee weken voor de conventie werd geboren. En hij was het hele weekend om ons in de rij te houden. Omdat dit mijn tweede jaar was, was ik veel kalmer dan vorig jaar en werd niet gek als het niet verliep zoals verwacht. En afhankelijk van mij, dingen zullen niet altijd gaan zoals verwacht. Wat cruciaal is, is hoe je ermee omgaat. Dat is een goede zaak om in gedachten te houden of je op een conventie werkt of gewoon je leven leidt.
Mijn persoonlijke theorie over panelen voor conventies is om te proberen iets voor iedereen te krijgen. Wil je horen wat je favoriete uitgever te zeggen heeft? Er waren Marvel-, DC- en IDW -panelen. Wil je wat advies krijgen? Er was een digitale kunstpanel en Bob Schreck en Paul Pope spraken over de redacteur/maker -relatie. Wil je je favoriete ontwerper horen praten over hun werk? Er waren schijnwerpers op makers variërend van Terry Moore tot Todd McFarlane tot Denis Kitchen. Heb je je kinderen bij je en wil je iets waar ze naartoe kunnen gaan? Mad Artist Sergio Aragones is een goede gok. in stripgeschiedenis? Er is een schijnwerpers op strips uit de jaren 80 en een blik op Marvel’s Thor. Wat je smaken in strips ook zijn, er zal hopelijk een panel zijn dat je aanspreekt. Dat is de manier waarop ik altijd van de programmering hield toen ik voor het eerst begon met het bijwonen van conventies en tot nu toe heeft dat denkproces me goed gediend.
Mijn congresweekend begon vrijdagmiddag toen mijn vlucht in Baltimore arriveerde. Na een korte pendeldienst naar het congrescentrum waren het knuffels en handdrukken allemaal rond toen ik de rest van het congrespersoneel ontmoette, van wie ik niet had gezien, gezien de vorige Baltimore -conventie. Toen was het af om de mensen te ontmoeten die de opstelling voor de paneelruimten beheren. Ik heb dingen uitgecheckt en ze leek allemaal in kopen te zijn en ik heb vrijwel alles geleerd wat ik moest weten om dingen zo soepel mogelijk te laten verlopen in de paneelkamers. De rest van de dag werd besteed aan het helpen waar ik kon, mijn veel meer te ontmoeten dan bekwame medewerkers voor het weekend (Tim, Dustin & Kevin) en ervoor te zorgen dat dingen klaar waren voor de conventie zaterdag, hallo zeggen tegen mijn kamer voor de Weekend (Matt Fox), en ronddwalen op de verdieping van de conventie en gedag tegen vrienden. De avond, zoals bij elke conventie, werd doorgebracht in de hotelbar die oude vrienden ontmoette, nieuwe maken en gekken tot de vroege uurtjes van de ochtend terwijl dranken royaal stromen.
Todd McFarlane praat met zijn fans
Zaterdagochtend kwam snel, maar ik moest vroeg in het congrescentrum zijn om ervoor te zorgen dat alles klaar was. Terwijl we allemaal werkten om dingen op te zetten, zagen we de lijn om langer en langer te groeien. Het wilde een grote dag zijn, en de grote trekking van de dag was Todd McFarlane, die zijn eerste optreden ooit in Baltimore maakte en er alleen voor zaterdag was. De lijn voor zijn ondertekening was enorm en zijn spotlightpaneel was verpakt. Maar dat was niet alles wat er zaterdag aan de hand was, met DC en Marvel die hun grote panelen deden, spotlights op mensen als Terry Moore, Denis Kitchen en Michael Allred, een klas met artiesten Howard Chaykin en Klaus Janson, en veel meer. Als je een fan bent van Allred’s Madman, kijk dan op zoek naar een 20 -jarig jubileumspecial waar hij op zijn paneel heeft gewezen. Het bevat 20 verhalen met één pagina met werk van makers zoals de Hernandez Brothers en Darwyn Cooke.
Zaterdagavond waren de Harvey Awards, die zijn genoemd naar de klassieke ontwerper Harvey Kurtzman en gestemd door makers voor makers. De Harvey’s zijn altijd een geweldige tijd met veel mensen gekleedDe negens en uitzonderlijk voedsel. Misschien heb je ergens anders over de prijzen gelezen en je kunt alle winnaars hier zien. Maar ik wil me concentreren op een paar momenten die bij me blijven. Ten eerste was dit het inaugurele jaar voor de Dick Giordano Humanitarian of the Year Award van het Hero -initiatief, die in overeenstemming is met hun website “jaarlijks één persoon in strips zullen erkennen die de vrijgevigheid en integriteitsdick heeft aangetoond die aan het goede doel en aan de strip is gebracht en aan de strip Boekgemeenschap in het algemeen. ” Dit was het eerste jaar voor de prijs, ze gingen met twee ontvangers, Tim Sale en Jerry Robinson. De acceptatietoespraak van Robinson was erg ontroerend en vol met verslagen van hoe hij cartoonisten over de hele wereld heeft geholpen. Comische fans kennen hem misschien als de ontwerper van de Joker, maar nadat ik naar hem had geluisterd, kon ik zien dat hij voelde dat het werk dat hij voor anderen deed zijn grootste prestatie was.
Walter & Louise Simonson
Het moment dat de breedste glimlach op mijn gezicht was, was dat Walter Simonson de Lifetime Achievement Award van het Hero Initiative ontving. Ik heb veel verhalen gehoord over hoe Walter en zijn vrouw Louise, beter bekend als Weezie, anderen hebben geholpen. Ze doen het niet voor herkenning, ze doen het omdat het is hoe ze zijn. Ik heb hier zelfs mijn eigen verhaal over. Walter stemde ermee in me hem te laten interviewen voor een modern mastervolume, hoewel hij me echt niet kende, afgezien van dat ik hem voor Westfield had geïnterviewd. Maar hij moet hebben gevoeld dat ik geen gek was en mijn werk goed zou doen. Walter speelde een grote rol in mij dat mijn eerste boek werd gepubliceerd. Ik zal die vriendelijkheid nooit vergeten en ben blij hem en Weezie -vrienden te noemen. Hij zou zeker deze prijs moeten hebben en ik ben zo blij dat ik er was geweest om hem het te zien ontvangen.
Street Fighter’s Cammy
Eén blik op de lijn die wachtte om op zondag in de conventie te komen en je wist dat het de dag van de kostuumwedstrijd was. De kostuumwedstrijd werd vorig jaar gestart en was razend populair. Dit jaar was het verbazingwekkend zelfs veel meer. Je zou duidelijk de tijd kunnen zien en om veel mensen in hun kostuums te stoppen. Het was echt behoorlijk verdomd indrukwekkend. Mijn persoonlijke favoriet was de dame die gekleed was als Cammy van Street Fighter. Je kunt haar zien, en veel anderen, in deze geweldige montage die iemand heeft gepost van de kostuumwedstrijd op YouTube.
80s paneel met John Workman, Louise & Walter Simonson, Marv Wolfman, Matt Wagner, Timothy Truman en Mark Waid
Maar er waren andere dingen waar mensen op zondag aan konden deelnemen, waaronder een schijnwerpers op Sergio Aragones; Een stripspaneel uit de jaren 80 met Walter & Louise Simonson, John Workman, Marv Wolfman, Matt Wagner, Timothy Truman en moderator Mark Waid (hoe is dat voor een uitstekende line -up van talent?); Paul Pope en Bob Schreck spraken over de maker/editor -relatie; een fantastische kunstveiling; en meer.
Timothy Truman
Je hebt waarschijnlijk opgemerkt dat ik niet veel heb gezegd over de verdieping van de conventie en dat komt gewoon omdat het werken aan de panelen me niet tonnen tijd op de vloer toestond, hoewel ik er wel wat heb gekregen en een geweldige tijd had terwijl ik daar was. Een paar hoogtepunten voor mij waren onder meer het ontmoeten van de kunstenaar van de kunstenaar, Jose Luis Garcia-Lopez. Vraag veel van elke artiesten die in strips werken en ze zullen je vertellen hoe ongelooflijk het werk van Garcia-Lopez is. Maar hij heeft nog nooit een lange run gehad op een groot boek, dus hij is nog nooit zo algemeen erkend onder stripfans. Ik was echter blij dat ik het hele weekend een lijn aan zijn tafel zag. Het was geweldig om hem de erkenning te zien krijgen die hij zo rijkelijk verdient. Ik heb ook wat tijd om te praten met ontwerper Timothy Truman. Ik vroeg hem om een schets te doen van zijn creatie verkenner waarvoor, waar hij echt naar de stad ging. Het is fantastisch! Ik heb ook Letterer/Editor John Workman ontmoeten. Als je de run van Walter Simonson op Thor hebt gelezen, heb je daar zijn letters en geluidseffecten gezien. Ik had John in het verleden geïnterviewd, maar heb hem nooit echt ontmoet. Het was een plezier om dit te doen en hij heeft een aantal fascinerende verhalen over stripgeschiedenis, omdat hij ze leefde. Ik heb ook een oude Dell Yogi -berenstrip die ik nodig had, dus ik heb zelfs aan mijn verzameling toegevoegd.
Terugkijkend op het weekend had ik een fantastische tijd. Ik denk persoonlijk dat dit mijn favoriete Comic-Con van Baltimore was. De menigte beide dagen waren geweldig en iedereen met wie ik sprak, zei dat ze ook een geweldig weekend hadden. Ik kijk er echt naar uit om volgend jaar terug te gaan, en ik hoop dat sommigen van jullie daar bij me zullen komen. Als je dat doet, gok ik aan dat je plezier zult hebben in jezelf.
Lees nu een stripverhaal!